शेवटची लोकल ( Marathi Stories)

शेवटची लोकल 

-कौशिक साऊळ

रात्री 12-30 ची शेवटची ठाणे लोकल पकडण्यासाठी मुसळधार पावसातून भिजत भिजत कसाबसा खोपोली स्टेशन पोचलो .गाडी निघाली होतीच पण सवयीनं धावत जावुन लोकल पकडली .आत पाच सहा प्रवासी होते .नाही पाचच होते.मी सहावा होतो .तर मी मस्त विंडो सीटवर बसलो .त्याच काय आहे दिवस असो वा रात्र हिवाळा असो नाहीतर पावसाळा आपल्याला विंडो सीटच लागते .पावसाचा जोर ही कमी झाला होता खोपोलीचा थंडगार वारा झोंबत होता.साला अश्या वेळी उबेसाठि जवळ कुणीतरी लागत .ए , कुणी म्हणजे कुणीही नाही हा .आपण त्यातले नाही .आपण अनैसर्गिक असं काहीच करत नाही .कुणीतरी म्हणजे गोरी गोरी , सडपातळ , लांब काळ्याभोर केसांची जिच्या लांबसडक केसांत स्वतःचं आयुष्य गुंतवून टाकावं .जिच्या नाजूक देहात स्वतःला ओवाळून टाकावं.पण साल ह्या बाबतीत आपलं नशीबच फुटकं .तश्या आयुष्यात तीनजणी येऊन गेल्या पण त्यांच्यात "ती बात "नव्हती .त्याचं काय आहे आपल्या चॉईसच्या ज्या हिरकणी आल्या त्यांनी आपल्याला पहिल्या भेटीतच भाऊ मानला ना .म्हणूनच तर म्हणालो "साल ह्या बाबतीत आपलं नशीबच फुटकं ". मी डब्यात आजुबाजुला नजर टाकली तर माझ्या समोरच्या सीटवर एक माणूस बसला होता बसल्या बसल्याच तो झोपला होता .बाजूच्या सीटवर समोरासमोर दोघं बसले होते .त्यातला एक मोबाईल चाळत होता तर दुसरा टेन्शन मधे विचार करत होता .मला त्याला पाहून हसूच आलं. साला आधीच ओवर टाइम करून थकलोय त्यांत घरी जावून सुंदर बायकोच्या अतृप्त भुकेल्या शारीरिक गरजा भागवा.नक्कीच तो हाच विचार करत होता त्याचं काय आहे आपल्याला चेहरा चांगला वाचता येतो .पावसाचा जोर वाढला तसं सगळे खिडकी बंद करू लागले .मगापासून पुढच्या सीटवर पाठमोरी बसलेले "ती "होती .गोरी गोरी , सडपातळ , लांब केसांची नाजूक हिरकणी .खिडकी बंद करायला उठली तेव्हा ती दिसली .तिने माझ्याकडे पाहुन स्माईल केलं .ते का केलं ?हे तिलाही कळलं नाही म्हणून ती गोंधळून पटकन खाली बसली ...... दरवाज्यात उभं राहून " तो " सिगारेट ओढत होता.त्याच्या बाजूला एक गोनी होती ती त्याचीच होती त्याच्या एकूण अवतारावरण ती त्यालाच जास्त शोभत होती .तो बाहेरच पाहत होता आणि अचानक त्याने माझ्यावर नजर टाकली का कुणास ठाऊक पण मी त्याच्या अश्या अचानक पाहण्याने घाबरलोच .कारण त्याच्या डोळ्यात मला एक क्रूर विक्षिप्तपणा जाणवला होता .मी आपण त्यातले नाहीच ह्या आविर्भावात स्वतःला सावरत उगाचच मान खाली टाकून पिशवी चाचपू लागलो .तेवढ्यात मोबाईल वर एक msg आला .तो msg वाचून भीतीने माझी गाळणच उडाली.तो महाराष्ट्र पोलिसांचा अलर्ट msg होता .ती बातमी आठवड्यापूर्वी तशी मी वाचली होती.पण कामाच्या व्यापात ती सिरियल killer ची बातमी विसरलो होतो .आतापर्यंत पाच खून झाले होते ...ते ही शेवटच्या लोकलमधे .....msg होता शेवटच्या लोकलने प्रवास करताना खबरदारी बाळगा.सावध रहा .जर कुणी संशयित दिसल्यास पोलिसांना कळवा .
डब्यातले सगळे एकमेकांकडे पाहु लागले .कारण तो msg सगळ्यांना आला होता .माझ्या समोरचा तर लक्ख जागा झाला होता .डोळे विस्फारून माझ्याकडे पाहत होता जणू काही मी .....सगळ्यांच्या मनांत गोंधळ सुरू होता .सगळे एकमेकांकडे संशयित नजरेने पाहत होते .पण " तो " मात्र दरवाज्यात खाली भिजत बसला होता .त्याने पुन्हा माझ्याकडे एक नजर टाकली आणि विक्रूत स्मित हसला आणि बाहेर पाहू लागला .डोलवली स्टेशन आल माझ्या बाजूच्या सीटवरचा एक घाईघाईत उतरला .माझ्या ही मनांत आलं होत की ह्या स्टेशनवर उतरू का ?पण नको जर जो उतरलाय तोच सिरियल किलर असेल तर ?.....गाडी सुरू झाली आता आम्ही पाचजण होतो.तो दरवाज्यात तंबाखू मळत बसला होता .मधे मधे माझ्याकडे पाहत होता .बाजूच्या सीटवरचा मोबाईलवर call करत होता पण call कसा लागणार ?नेटवर्कच नव्हतं .तेवढ्यात एक स्टेशन आलं आणि तो पटकन उतरला .गाडी सुरू झाली आणि आम्ही त्या डब्यात चौघं .माझ्यासमोरचा डोळे सताड उगडे ठेवून एकदम ताठ बसला होता .खरं तर आता मला त्याचीही भीती वाटत होती .कर्जत स्टेशन आलं तसं तो ताडकन उठून पळत सुटला .मला ही वाटलं उतरू इथे ?नको जर " तो" पण उतरला आणि माझा पाठलाग करून मला .........आणि तो उतरलाच नाही तर "ती "एकटीच होती ...

आता आम्ही तिघेच होतो "तो ",ती "आणि मी 
तो तिथेच बसला होता तो आता आम्हा दोघांकडे मधेमधे पाहत होता .मी खूप घाबरलो होतो आणि ती ही आणि तो तसाच भिजत तिथे बसला होता .
तिने माझ्याकडे वळून पाहिले तिच्या चेहऱ्यावर भीती स्पष्ट दिसत होती .कदाचित तिला माझा आधार हवा होता.मला ही वाटलं तिच्या बाजूला जावून बसावं तिला धीर द्यावा .पण त्याचं काय आहे हिरकणी बघितली की आपली बोलतीच बंद होते .साला मेंदूच चालत नाही .तो गोनी चाळत होता आणि अचानक आमच्या कटाक्ष टाकून उठून उभा राहिला तशी ती पटकन माझ्या समोरच्या सीटवर येऊन बसली.कदाचित मी तिला सभ्य वाटलो असेन .वाटलो असेन काय ?अहो मी सभ्यच आहे . माझ नावही सभ्यपणाला शोभत .कौशिक ह्या नावातच सभ्य आणि सुसंकृतपणा ठासून भरलाय .तर मी किती सभ्य आणि सुसंकृत आहे आहे हे तिला सांगायची वेळ नव्हतीच .
तो गोनी घासत आमच्या जवळ येऊ लागला .त्याच्या गोनीतला लोखंडी रॉडचा कानठळ्या करणारा आवाज डब्यातली शांतता चिरत होता .ती घामाने पूर्ण भिजली होती तिचा श्वास जोरजोरात चालू होता .तिच्या छातीतली धडधड जाणवत आणि स्पष्ट दिसतही होती .आह काय विहंगम दृश्य होत ते .
तो माझ्यासमोरच बसला होता त्याचा एक हाथ गोनीत होता .ती माझ्या बाजूला घाबरून बसली होती .खरंच ती सुसंस्कृत आणि सभ्य होती .थर्ड क्लास असती तर मला बिलगली असती .माझे पाय जागच्या जागी तिझले होते .कुणीच काही बोलत नव्हतं आणि तो बोलला......... एकूणच त्याच्या विकृत व्यकीमत्वाला न शोभणार्याभेदरट बालिश आवाजात ....भाईसाब माचिस है क्या ?मी काहीच बोललो नाही

बदलापूर स्टेशन आलं नि तो गाण गुणगुणत उतरला .आयला खरंच कधी कधी दिसत तसं नसतं . गाडी सुरू झाली . आता आम्ही दोघंच होतो ती , मी आणि शांतता ......
होय प्रचंड शांतता पसरली होती .आणि आम्ही दोघं आता घडलेल्या प्रसंगामुळे मोठमोठ्याने हसू लागलो .वाटलं आता हिच्याशी बोलावं hi मी कौशिक .सॉफ्टवेअर इंजिनियर आहे आणि डोंबिवलीसारख्या सुसंकृत शहरात माझा 2 bhk flat आहे .पण नको कारण आत्तापर्यंत जेवढे खून झाले होते ते फर्स्ट क्लास मधेच ....आणि सिरियल किलर स्त्री की पुरुष हे ही कुणाला माहीत नव्हतं
मुली सिरियल किलर नसू शकतात ?कारण धोका हा नेहमीच सभ्य आणि सुंदर असतो. आणि कधी कधी दिसतं तसं नसतं .कदाचित ती ही हाच विचार ......नाही मी तसा नाही अहो मी तर खुप सभ्य आहे .
मी माझ्या पिशवीत हात टाकला आणि माझ्या हाताला सुरा लागला तसा मी तो अलगद बाहेर काढून तिच्या मानेवरन सर्रकन फिरवला .......