आईची माया.....

दिपिका आस्वार.....

आईची माया.....

मी तुम्हांला आता जे काही सांगणार आहे,, ती दहा दिवसांपूर्वी माझ्यासोबत घडलेली खरी गोष्ट आहे... ही भुताची गोष्ट तर नाहीच पण मला पडलेलं स्वप्न किंवा भास असेल असे तुम्हांला वाटेल पण हे ही खरं नाही कारण मी ही गोष्ट घडताना प्रत्यक्षात पाहिली आहे...

माझे आई- नाना (बाबा) आणि मोठी बहीण काही कारणा निमित्त पुण्याला गेले होते... मी माझ्या दोन लहान बहिणी आणि भावा सोबत घरीच होते (बदलापूरला).... आई नानांना जाऊन दोन दिवस झाले असतील तेच माझी लहान बहीण निलम आजारी पडली... तिला सांभाळायला मी होतेच पण आई ती आईच असते ना... आई कधी येणार अस ती सारख विचारत होती... आई सोबत कॉल वर बोलूनही तीच मन भरत नव्हतं... संध्याकाळी आईला कॉल केला तेव्हा ती म्हणाली आम्ही उद्या नक्की येऊ... मला बर वाटलं आणि तिलाही आनंद झाला... आईचा जीव तर इथेही अडकलेला पण पुण्यालाही तितकंच महत्वाच काम होतं.... त्याच रात्री पावणे तीन ते तीनच्या दरम्यान लाईट गेली... तशी मी जागी झाले.. मोबाईलच टॉर्च लावणार तेच माझी नजर दाराकडे गेली आणि बघते तर काय,, आई दरवाज्याच्या इथून निलमकडे आली... मी तिला बघतच बसले.. इतक्या रात्री आई इथे कशी?? मी अंधारातही आईला बघत होते... आई तू इथे आणि ते पण इतक्या रात्री?? कधी आलीस... मी आईला विचारत होते पण तीच लक्ष माझ्याकडे नसून निलमकडे होतं... ती मला आणि माझ्या लहान भाच्याला ओलांडून निलमकडे गेली... पण मी काय बोलत होते,, हे ती ऐकतच नव्हती... ती निलम जवळ गेली आणि तिने तिच्या डोक्यावरून हात फिरवला... मी आईलाच बघत होते तेच मोहितने म्हणजे माझ्या लहान भावाने मला आवाज दिला.... दिपाताई,,, टॉर्च लाव ना.... मी त्याच्याकडे बघतच म्हणाले हा लावते... पुन्हा आईकडे पाहिलं तर आई दिसलीच नाही आणि थोड्या वेळातच लाईट आली... मला वाटलं मला भास झाला असेल पण नाही मी खरंच आईला पाहिलं होतं... मला निखिलने (भाचा) विचारले,, तू काय बडबडतेस आत्या?? आई तर इथे आल्या नाहीत,, तुला कुठं दिसल्या?? तोच प्रश्न निलमने पण विचारला... मोहित पण बघायला लागला... ते तिघ घाबरतील म्हणून मी शांत बसले... पण मनात एकच प्रश्न... ह्यांना का नाही दिसली आई?? तो विचार करता करता मी केव्हा झोपले समजलंच नाही...

मला माहित आहे,, तुम्हाला माझ्या बोलण्यावर विश्वास बसणार नाही पण हे सगळं खरं आहे... आई घरी आल्यावर मी ही गोष्ट आईला पण सांगितली तेव्हा ती म्हणाली,,, आईच काळीज असच असतं... मी निलमचीच काळजी करत होते,, त्या रात्री मला पण झोप लागली नाही... म्हणजे आई त्यावेळेस जागी होती ,, मग मला दिसलेली व्यक्ती कोण असेल???

आईच होती का ती,, म्हणून तर मी घाबरले नसेल...

आयुष्यभरासाठी पडलेला प्रश्न...