Marathi Ghost Story (आमावस्या आणि पाठलाग )

आमावस्या आणि पाठलाग 🏃🏃

(सत्य घटना)

मित्रांनो खुप वर्षापुर्वीची घटना आहे त्यावेळी माझ वय 16-17 वर्षाचा असेन.

मी आणि माझा मित्र,नातलग श्री महेश कुलकर्णी त्यावेळी त्याच वय 34-35 असेल आमच्या बरोबर घडलेला किस्सा.

आता दोघांची स्वभाव वैशिष्ट्य सांगतो.

महेश : ऊंची 5 फुट वजन 65 पेक्षा जास्त स्थूल शरीरयष्टि असणारा,अतिशय सभ्य,सौम्य आणि शांत स्वभावाचा. थोड़ा घाबरट,गर्दी बघून वाट बदलणारा,देवावर पूर्ण श्रद्धा असणारा कलावतीमाता मंदिरात नियमित जात असे. पोथी पुराण पूजा अर्चा यात रमत असे.आई वडील बायको यांच्या म्हंणन्या नुसार वागणारा. स्कूटर वरुन फिरणारा, कुणाच्याही अध्यात मध्यात नसणारा आसा आदर्श व्यक्ति.

आणि मी : ऊंची 5 फुट 8 इंच वजन 47-48 सावळा रंग सडपातळ शरीरयष्टि.लहानपणा पासून बंडखोर वृत्ति,रोख ठोक स्वभाव, दंगेखोर,भरपूर मित्र आसणारा गर्दित घुसुन हाणामारी करणारा ऐका संघटनेच्या कार्यात आग्रेसर असणारा. मिरवणूकित हातात भगवा ध्वज घेवून सर्वात पुढे, शिवजयंतीला नंग्या तलवारी घेवून गावातंन फिरणारा आसा बेडर.स्वतःला पटेल तेच करणारा, पूर्ण धार्मिक पण कर्मकांड नपटणारा आसा यामाहा rx100 घेवून फिरणारा ,अनमेच्युअर तरुण. थोडक्यात चुकुन बामनाच्या घरात जन्माला आलेला डाकू 😎

महेश कुलकर्णी माझ्या आई कडून नातलग महेश आणि माझ्या वयात जवळ जवळ डबल अंतर स्वभाव पूर्ण पणे विभिन्न. पण दोघात एक गुण कॉमन होता तो म्हणजे वेग वेगळे पदार्थ खण्याची प्रचंड आवड म्हणजे एखाद्या पदार्थाचा आस्वाद घेण्यासाठि 200 किलोमीटर पर्यन्त जाणे म्हणजे काहीच वाटत नव्हते. महेशने आमच्या अपार्टमेंटमधे दुकान गाळा विकत घेतला होता आणि नवीन बेकरी सुरु केली होती त्यामुळे आमची लॉरेल एंड हार्डीची जोडी चांगलीच जमली होती.
पहाटे दुधाची गाड़ी येत असे म्हणुन महेश पहाटे साडेचार पाच वाजता उठुन दुकान उघडत असे दूध घेवून त्याच डिस्ट्रुब्यूशन व्हायला 10 वाजत असे साडे नवू दहा वाजता मी झोपेतुन उठुन मग मी बेकरित बसत असे. 
मग महेश घरी जावून आंघोळ वैगेरे करून 11:30 पर्यंन्त परत येत असे मग मी माझ आवरुन कॉलेज सुटायला कॉलेजवर जावून हाजरी लावून परत येत असे. 
मग दिवसभर बेकरीत टवाळकी करत tv बघत बसायच. थोडक्यात बेकरी म्हणजे आमचा अड्डा होता.
संध्याकाळी 9 वाजता बेकरी बंद करून नवीन पदार्थ खण्यासाठी जाणे हा जणू नियमच होता त्यावेळी देखील पि्झा,बर्गर,मसाला हार्ट्स, क्रोझोंन,मोमोज यासारखे पदार्थ आम्ही खात असु.
रविवारी बेकरी बंद असे त्यामुळे दर रविवारी नरसिंहवाडी, कोल्हापर रंकाळा,पन्हाळा श्रावणात रामलिंग अशां छोट्या ट्रिप होत अस कधी कधी मी त्याला गाडीवरून श्री क्षेत्र गोंदवले पण घेवून जात असे अस सगळ मस्त चालल होत. 
आणि एक दिवस अचानक महेश ने पहाटे 4:30वाजता फोन केला त्यावेली माझ्याकडे Nokia 3310 हा मोबाइल होता मी झोपेतच फोन उचलला तिकड़ून महेश घाबऱ्यां आवाजात म्हणाला लगेच खाली ये! 
मी म्हणालो अरे काय झाल तो म्हणाला तू आधी आहेस तसा खाली दुकानंच्या दारात ये !
मला वाटल गाडी वाल्याबरोबर कींवा गिराइका बरोबर भांडण झाल की काय म्हणुन मी लगेच खाली पळालो तर महेश आणि दूध टेंपो वाला दुकानाच्या दारात स्तब्ध उभारले होते मी काहीही विचारणार त्याआधिच महेशने बोटाने इशारा करून बेकरीचे शटर दाखवले. तिकडे पाहिल असता शटरच्या बरोबर मध्यभागी ऐका लहान पत्रावळीत गुलाबी भात त्यावर काळे तीळ,चिरलेला लिंबू आणि ऐका काठिला कापड गुंडाळुन ती काठी त्या भातात खोवली होती आणि गुंडाळलेले कापड पेटवल्या सारख वाटत होत.तसेच शटरच्या दोन्ही कुलपावर हळद कुंकुची बोट लावली होती. तो सगळा प्रकार माझ्यासाठी देखील नवीनचं होता पण वेळेच भान राखूंन मी महेशला "मुद्दाम कुणीतरी भीती दाखवायला केल असेल" अस म्हणालो मात्र महेश जाम घाबरला होता पहाटेच्या गार हवेत तो घमाघुम झाला होता. त्याची ती अवस्था बघून मला भयानक राग आला रागाच्या भरात ती पत्रावळ मी पायाने शेजारच्या गटारात उडवून दिली. बोरिंगच्या पाण्याची पाईप जोडून शटर समोरचा कट्टा आणि कुलुप वैगेरे सगळ पाणी मारून साफ केल तोपर्यंत महेश थोडा सावरला होता मग त्याने कुलुप उघडून अगरबत्तरी वैगेरे लावून बेकरी सुरु केली. 
महेशला धीर देवून माझ आवरण्या साठी मी घरी गेलो महेशचा 10 वाजता परत फोन आला मग मी खाली गेलो आणि महेश त्याच आवरण्या साठि स्कूटर घेवून घरी गेला 12 वाजत आले तरी महेश परत आला नाही म्हणुन मी त्याच्या घरी फोन केला असता त्याच्या आइने महेशची तब्बेत बरी नसल्यामुळे दवाखान्यात गेलाय म्हणुन सांगितले आमच बोलण चालूच होत तोपर्यंत महेश घरी आला आणि फोनवर म्हणाला थंडी वाजत होती म्हणून डॉक्टर कडे गेलो होतो थोड bp लो झालय पण ठीक आहे आज बेकरीत तूच बस आणि संध्याकाळी किल्या आणि कलेक्शन घेवून घरी ये !
मी बर म्हणालो आणि घरात सकाळचा प्रकार काही सांगू नको म्हणुन त्याला सांगितल. कारण घरातील लोक घाबरतील ते वेगळच शिवाय त्याच्या घरचे भावु,वडील वैगेरे बेकरीत येवू लागले तर आमचा अड्डा बंद होइल आसा स्वार्थी हेतुने घरात काही सांगू नको म्हणुन सांगितले. त्याने देखील होय म्हणुन संमती दिली. त्यादिवशी संध्याकाळी गल्ला आणि किल्या घेवून घरी गेलो सगळा हिशोभ त्याच्या ताब्यात दिला. आणि जेवून घरी आलो.
परत रेग्युलर रूटीन सुरु झाल होत मात्र महेशच देवधर्म थोड वाढल होत असेच दिवस, आठवडे, महीने जात होते आणि एक दिवस परत पहाटे धापा टाकत महेश घरी अाला मला शिव्या देत म्हणाला मोबाइल कुठे आहे ! मी म्हणालो आहे इथेच कुठेतरी तो म्हणाला मोबाइल लागत नव्हता तुझा म्हणुन दुकान उघड टाकून आलोय लवकरच खाली ये ! खर त्यावेली माझा मोबाइल बेड वरुन खाली पडूंन बंद पडला होता. मनात शंकेची पाल चूकचुकली म्हणुन मोबाइल घेवून मी पळतच खाली गेलो. महेशची बेकरी उघडलेली होती आणि महेश माझी वाट बघत बाहेरच उभा होता सगळ व्यवस्तिथ दिसत होत. मागच्या वेळी सारखा काही प्रकार दिसला नाही. 
म्हणुन मी विचारल आता काय नाटक आहे बाबा...!
तो म्हणाला आत जावून बघ मी त्रासिक पणे आत जाण्यासाठी काउंटर उघडले आणि आत पाय टाकला दूसरा पाय जमिनीवर काहीतरी लालसर चीकट लिक्विड सांडल होत त्यात गेला. मी थोड़ मागे सरकलो.
तो पर्यंत महेश माझ्या माग आत आला होता त्याच्या कडे बघून म्हणालो काय सांडून ठेवलय हे ! 
तो म्हणाला मी कशाला सांडतोय वर बघ ! 
मी डोक्यावर सीलिंग कड़े पाहिल आणि दचकलो! वर हुकाला पांढऱ्यां कापडात कहितरी बांधल होत आणि त्यातून तो चीकट स्त्राव पडत होता. 
मी म्हणालो हे आणि काय केलय?
तो म्हणाला अरे हा कोहाळु आहे उद्घाटन करताना बांधला होता जवळ जवळ 6 महिन्या पूर्वी आणि आता तो खराब होवून त्यातून हे पडतय ! 
मला हसाव की रडाव हेच कळत नव्हतं.मी म्हणालो बर मग...!
तो म्हणाला कुणीतरी माझ वाइट व्हाव म्हणुन करणी वैगेरे काहीतरी केलय म्हणून हे अस होतय !
मी म्हणालो अस करणी वैगेरे काहीही नसत शेवटी ते फळ आहे आज नाहीतर उदया खराब होणारच! 
पण तो ऐकायला तयारच नव्हता कस बस त्याला समजावून ते बांधलेल कोहाळु काढून फेकून दिला फ्लोअर स्वच्छ करून घेतली आणि घरी आलो सगळ आवरून इछा नसताना पुन्हा बेकरीत गेलो मला बघून महेश आवरून येतो म्हणुन घरी गेला. दुपारी त्याचा फोन आला बेकरी बंद करून सगळे पैसे आणि तूझे कपडे वैगेरे घेवून तयार रहा आपण दोन दिवसां साठी बाहेर जातोय च्यायला हे येड बीड झालाय की क़ाय म्हणुन त्रासिक पणे घरात गेलो माझ सगळ आवरून कपडयाची बैग घेवून खाली येवून थांबलो 10 मिनिटात महेश आला त्रासिक आणी चिडूंन त्याला म्हणालो अरे कुठ जातोय आपण तो म्हणाला गावाबाहेर गेल्यावर सांगतो! त्याच्या स्कूटरवर गप्प बसलो त्याने गाड़ी st stand वर नेवुन पे एंड पार्क मधे लावली आणि बस बघु लागला आता माझी सहन शक्ति संपत आली होती पण मी गप्प राहिलो काही वेळाने कर्नाटक बस मधे चढू लागला त्याच्या मागे मी देखील गुपचुप चढलो आणि त्याला मागे ओढून खिड़की कड़ेला बसलो. महेश माझ्याकडे बघून हसला आणि गप्प बसला .
त्यावेली वॉकमन नावाच ऑडियो कैसेट मधील गाणी एकण्याच उपकरण प्रसिद्ध होत. माझ्याकडे पण वॉकमन होता तो काढून रोजा पिक्चर मधील गाणी ऐकु लागलो तेव्हडयात गाड़ी सुरु झाली होती स्टैंडच्या बाहेरु आली होती कंडेक्टर जवळ आला महेशने हुबळीच्या पुढे असणाऱ्या गावाची दोन तिकीट काढली मी दुर्लक्ष करून गप्प बसलो होतो गाड़ीने इचलकरंजी सोडली आणि महेश बोलू लागला आपण हुबळी येथे सिद्धारूढ़ स्वामींच्या मठात जातोय ! 
तिथ तेथील स्थानिक महाराज आहेत ते भेटणार आहेत मला या बाबतीत इचलकरंजीत कुणाला काही सांगू नको म्हणुन सांगितले होते म्हणुन तुला बोललो नाही अस म्हणुन माफी मागून तो गप्प झाला.आता माझा राग कमी झाला होता मी रिलेक्स झालो घरी फोन करून सांगितले की गोंदवल्याला चाललोय 2 दिवसांनी परत येतोय अस खोटच सांगितल...
आई म्हणाली आमवस्या आहे आणि आता कशाला बाहेर जाताय मी म्हणालो देवाला चाललोय काही होत नाही या सगळ्यांत संध्याकाळचे पाच वाजले होते गाड़ी एका ठिकाणी 10 वाजता जेवणासाठि थांबली आम्ही तिथे जेवलो आणि थोडा वेळ बाहेर थांबुन गाडित येवून बसलो गाडित 7 8च पैसेंजर होते थोडा वेळ बोलूंन आम्ही झोपलो किती वेळ गेला माहित नाही पण काही बोलण्याच्या गलबल्या मुळे मला जाग आली गाड़ी थांबलेलीच होती. मी घड्याळात पाहिले 12:15 झाले होते आमवस्या असल्यामुळे पूर्ण अंधार होता. मी महेशला उठवले तो म्हणाला आल का हुबळी मी म्हणालो चल उतरून बघु म्हणुन आम्ही बस मधून उतरलो तर बस मघाशी जेवलो त्याच धाब्यावर होती आणि बसच्या ऐका साइडला बस मधील 7 8 पैसेंजर बोलत थांबले होते.
मला जाग आणनारा आवाज त्यांचाच होता !
महेशने विचारल काय झाल गाड़ी अजुन इथेच कशी म्हणुन. त्यावर ऐका पैसेंजर ने सांगितल की जेवत असताना ड्राइवरला फोन आला की त्याची आई एक्सपायर झाली आहे म्हणुन तो निघुन गेला आहे आणि त्याच्या बदली दुसरा ड्राइवर येत आहे अर्ध्या तासात पण 12:30वाजत आले तरी ड्राइवर आला नाही आशी सगळी माहिती त्या पैसेंजरने दिली.
पहाटे लवकर हुबळीत पोहचुन त्या महाराजांना भेटणे महेशसाठी महत्वाच होत त्यामुळे तो अस्वस्थ होत होता आणि तेव्हड़यात M80गाडी वरुन दोन व्यक्ति आल्या त्यात एक ड्राईवर होता तो म्हणाला गाड़ी वाटेत बंद पडल्या मुळे वेळ झाला !
त्याला आसुदे म्हणुन आता वेळ नघालवता निघण्याची विनंती केली. आणि गाड़ी लगेच सुरु झाली खिडकीतून बाहेरच काहीच दिसत नव्हतं म्हणुन आम्ही सारख कंडेक्टरला हुबळी आल की सांगा म्हणुन सांगत होतो गाड़ी परत एक दोन वेळा थांबली आणि गाडितले 5 6 पैसेंजर उतरून गेले आता गाडित आम्ही 4च जण होतो ड्राईवर,कंडेक्टर, महेश आणि मी आता पुढचा स्टॉप हुबळी आहे अस कंडेक्टरने सांगितले तस आम्ही आमची बैग वैगेरे घेवून तयारित होतो रात्रीचे 3 वाजले होते आणि अर्ध्या तासाने गाड़ी थांबली आम्ही खाली उतरलो हवेत गारवा असल्यामुळे आम्ही आमच्या शाल पांघरुन घेतली. महेश आधी दोन वेळा सिद्धारूढ स्वामी मठात येवून गेला होता कारण महेशने कलावती माता अनुग्रह घेतला होता आणि सिद्धारूढ स्वामी कलावती आईचे गुरु होते.
आम्ही त्या आमावसेच्या काळोखात रसत्याचा आंदाज घेत होतो. महेश म्हणाला आता यावेळी आपल्याला रिक्षा वैगेरे काही मिळणार नाही थोड़ आड़ वाटेंन चालत गेल्यास दीड एक किलोमीटर चालत गेल्यास आपण पावुण तासात मठात पोहचु.
मी पण ठीक आहे म्हणुन तयार झालो कारण त्यावेळी कर्नाटकात रात्री12 नंतर कुणी फिरताना दिसला की कर्नाटक पोलिस ताब्यात घेत आणि सकाळी चौकशी करून मग सोडत.
पोलिसांनी पकडण्यापेक्षा चालत गेलेल बर म्हणुन चालत जायला तयार झालो. 

थोडी झाड़ी आणि दोन्ही साइडला काही साधी मातीची घर असणारी भरपूर खड्डे युक्त पायवाट होती अंधार असल्यामुळे अडखळत शांत पणे आम्ही चाललो होतो नीरव शांततेत फक्त आमचे श्वासोच्छवास आणि पायांचा आवाज येत होता असच थोड चालल्या नंतर घर संपली आणि नीलगिरी सदृश्य झाडे सुरु झाली चालता चालता माझ सहज लक्ष गेल माझ्या उजव्या साइडला गेल तिकडे मुस्लिम स्मशान भूमी होती. गार वार आणि हलकासा धुर कींवा धुक्यानी वातावरण भरले होते आणि अचानक आमच्या पासून 40 एक फुटावर ऐका कबरीच्या सीमेंटच्या कट्यावर हालचाल झाली आणि एक पाढरी आकृति उठुन उभी राहिली मी तिकडे पाहुन महेश कड़े पाहिल तर तो देखील आ वासुन तेच पहात होता महेशचा चेहरा पांढरा फट्ट पडला होता डोळे मोठे झाले होते मी महेशचा हाता घट्ट पकडला आणि म्हणालो महेश थांबू नको आणि पळू देखील नको रामनाम घेत सरळ चालत जावू अस म्हणुन परत आम्ही चालू लागलो महेश खाली मान घालुन चालत होता मी मात्र त्या आकृतिवर नजर ठेवून सावध पणे चालत होतो.आता ती आकृति तिथुन उठली होती आणि आमच्या दिशेने कुणीतरी ढकलत आसल्या प्रमाणे हेलकावेखात येत होती संपूर्ण पांढरी आकृति आता आमच्या मागे 20 फुटावर होती आम्ही थोड्या गतिने चालत होतो आणि अचानक ती आकृति जवळ आली जवळ जवळ 10 फुट आणि मी नीट पाहिल पांढरा विजार शर्ट घातलेला 6फुटापेक्षा ऊंच माणूस होता.त्याचा चेहरा दिसत नव्हता मात्र तो झपाट्याने चालत होता आता तो आगदी आमच्या मागून चालत होता आणि अचानक त्याच्या तोंडातुन विचित्र आवाज यायला लागला तो ओरडत होता या गड़बडित महेशचा पाय रस्त्यावर झोपलेल्या कुत्र्याच्या आंगावर पडला त्या मुळे महेश पण अडखळुन पडत होता पण मी हात घट्ट धरला असल्यामुळे त्याला सावरले इकडे त्या कुत्र्याच्या भूंकण्या मुळे आणखी 4 5 कुत्री भूंकत आमच्या दिशेने येवू लागली. मी महेशला सांगत होतो महेश पळायच नाही म्हणुन पठीमागे गोंगाट वाढत होता ओरडण्याचा भूंकण्याचा आम्ही झप झप चालत होतो आणि दूरवरुन "ॐ नमः शिवाय" चा आवाज ऐकु येवू लागला आता मागची व्यक्ति झाडीत निघुन गेली कुत्री सुद्धा मागच्या मागे पसार झाली आम्ही मठाच्या जस जसे जवळ जात होतो "ॐ नमः शिवाय" चा आवाज तीव्र होत होता आणि आमच्या मनावरचे दडपण कमी कमी होत होते पहाटे 5 वाजता आम्ही मठाच्या आंगणात होतो मठात आम्हाला रूम मिळाली आम्ही रूमवर झोपलो 6-7 च्या दरम्यान महेश म्हणाला मी महाराजांना भेटून येतो तू झोप मी माननेच होकार दर्शवुन परत झोपी गेलो काही वेळाने झोपुन उठालो 9 वैगेरे वाजले होते महेश अजुन आला नव्हता. मी मस्त गरम पाण्याने आंघोळ आवरून घेतली कपड़े वैगेरे करून फ्रेश झालो मठात जावून स्वामींच्या पुढे नतमस्तक झालो आणि प्राथना केली 
🚩 जिथे स्वामी पाय तिथे न्यून काय 🙏

तेव्हडयात महेश मठात आला तो खुशित आणि फ्रेश दिसत होता.
मी विचारल झाल काम त्यांन हो...! एव्हड़च उत्तर दिल मी पुढे काही विचारल नाही त्याने देखील काही सांगिलतल नाही... 
आम्ही मस्त पैकी ऐका होटल मधे नाश्ता केला दुपारी मठात प्रसाद घेतला आणि परत फिरलो अंनगोळ येथे कलावती माता मंदिरात दर्शन घेवून राजपुरोहित होटल मधे मुक्काम केला राजपुरोहित येथे राइस प्लेट प्रसिद्ध आहे गोड आणि भाज्या अशां 20वाट्या ताटात असतात मस्त जेवण करून झोपलो सकाळी लवकर बाहेर पडूंन इचलकरंजीची गाड़ी पकडली दुपारी इचलकरंजीत टच परत रेग्युलर रूटीन सुरु झाल 5वर्ष बेकरी आणि आमची मैत्री व्यवस्तिथ जोमात सुरु होती नंतर मी नोकरीच्या निमत्ताने मी पुण्याची वाट धरली.
महेशने पण वेगवेगळ्या एजन्सीज घेवून व्यवसाय वाढवला आता बेकरीचा वापर गोडावुन म्हणुन आहे आधेमधे भेट झाली की आम्ही आठवण काढून बोलत बसतो पण हुबळी मधे महाराजां बरोबर काय बोलण झाल ते मी विचारत नाही आणि तो सांगत नाही...🙏

(सिद्धारूढ स्वामी मठामधे 24×7 "ॐ नमः शिवाय" ची टेप चालू असते त्याचा आवाज रात्री 1 ते दीड किलोमीटर पर्यंत येतो)

© अनूप श्रीकांत हल्याळकर, ✍इचलकरंजी🙏